Verslag 1
Op 30 augustus was het veld van HSV Hoogkerk voor de 2e maal het strijdtoneel van het Open Nederlands Kampioenschap voor Hollandse herders. In 2008 hadden we een heel ander deelnemersveld. Toen verschenen er 13 IPO III honden, 1 IPO II en 1 IPO I hond. Ook waren er 6 buitenlandse deelnemers. Meerdere geleiders gebruikten het NK van 2008 als afsluiting van hun wedstrijdcarrière.

Met het pensioen van de ervaren IPOIII honden en het wegblijven van enkele buitenlanders was er dit jaar een heel jong deelnemersveld. Dit zowel in de leeftijd van de honden, maar ook in de ervaring van de geleiders. Voor velen was dit hun eerste wedstrijd. Van de 15 ingeschreven combinaties (8x IPOIII, 3x IPOII en 4x IPOI) waren helaas 4 combinaties genoodzaakt zich af te melden en bleven er 11 combinaties over.

In de vroege ochtend startten de 3 IPO I honden met speuren. De omstandigheden voor het speuren waren goed. Mooie weide en fijn weer. Keurmeester Gerard List beoordeelde deze jonge honden met 2 x ZG en een hele mooie 98 punten voor Ineke Benus met Holland Gina v. Le Dobry.
Bij de IPO II honden zagen we intensief speurende honden, helaas betekent grote inzet in het speuren niet altijd dat dit ook resulteert in hoge cijfers. Hier scoorden de honden 1 x G en 2 x ZG.
De IPOIII honden behaalden 3 x G, 1 x ZG en 1 x U. Helaas had de Duitse mevr. Meurer moeite met het begin van het spoor en moesten de voorwerpen wat correcter verwezen worden. De hond Havrevingens Rocky van de Zwitserse mevr. Fluri startte te snel en verloor veel punten door z’n hoge snelheid. Later bleek hoe belangrijk deze punten voor haar zouden worden. De enige kwalificatie uitmuntend werd behaald door de winnaar van 2008, Tonny Ottevanger met z’n Excellent. Met 98 punten meteen 6 punten los van nummer 2.

Het appèl werd beoordeeld door de Duitse keurmeester dhr. Boll. Inmiddels ook een bekend gezicht in Hoogkerk. Ook dit NK volgt de trend die we op wedstrijden steeds vaker zien. Veel attent werkende honden die punten verliezen in de ontwikkeling of afwerking van de oefeningen. Enkele honden misten de zit-oefening. Ook opvallend dat veel honden (of eigenlijk geleiders) moeite hebben met het de oefening vooruit sturen. Veel honden lopen door naar het eind van het veld, of hebben meerdere commando’s nodig om te gaan liggen.
In totaal gaf dhr. Boll 2x de kwalificatie voldoende, 5x Goed en 3x Zeer Goed. Helaas viel de hond Bayca geblesseerd uit.

Als pakwerkers werden Jaap Oosterhoff (kort) en Sjors Jonkers (lang) uitgenodigd. Helaas hebben beiden zich weer afgemeld. Jaap besloot in overleg toch als deelnemer mee te willen doen (later afgemeld door blessure van z’n hond) en Sjors zit in het gips na een misser op een opstapje… Sjors, beterschap en een goed herstel gewenst!!
Als vervanging waren dezelfde pakwerkers als vorig jaar weer van de partij. Dit jaar met Willem de Vries op het korte werk en René Wever op lang.
De IPO I honden hadden alle een mooie inzet en goede beten. Alle honden hadden meerdere commando’s nodig om ze onder appèl te houden. Dit resulteerde in 2x ZG en 1x G.
De 3 IPO II honden waren ook tijdens het manwerk een toonbeeld van inzet, temperament en belastbaarheid. Helaas verliezen ze punten bij het appel binnen het manwerk en scoren deze uitmuntende honden 1xG en 2x ZG.
Door de resultaten van het speuren en appèl was de voorsprong van Tonny Ottevanger al 9 punten. Doordat Havrevingens Rocky 94 mooie punten bij elkaar wist te bijten moest Excellent 86 punten zien te behalen. Als laatste was deze deelnemer aan de beurt en antwoordde met een uitmuntende 96 punten voor afdeling C. Met een totaalscore van 288 (U) is Tonny Ottevanger met Holland Excellent v. Le Dobry de terechte winnaar.

Terugkijkend op dit prima georganiseerde NK met veel publieke belangstelling is alleen de grootte van het deelnemersveld wat teleurstellend. Maar we zagen veelbelovende combinaties op IPO I en II. Ik hoop dat deze geleiders zich verder ontwikkelen, ervaring opdoen en volgend jaar inschrijven voor een hogere klasse. Als de IPOIII honden hun vorm behouden en de afgemelde combinaties zich wederom aanmelden, kunnen we uitkijken naar het NK van 2010 met een goed gevuld deelnemersveld.

Verslag 2
‘De eerste keer…’

Deze drie kleine woordjes gaven de nodige lachsalvo’s tussen Klaas Stienstra en keurmeester Gerard List, nadat Ineke Benus en ik uitleg hadden gegeven waarom er bepaalde zenuwen aanwezig waren.
Maar welke betekenis men er ook aan wilde verbinden, de werkelijkheid was dat wij op dat moment onze honden klaar maakten voor ons eerste IPO 1 examen.

Een verstandige hondengeleider kiest daarvoor een examen uit op zijn / haar eigen vereniging, met eigen pakwerkers en op het eigen vertrouwde veld. Maar ik koos ervoor om met mijn hond Holland Gandor v. Le Dobry examen te doen tijdens het Open NK Hollandse Herders. Verstandig of niet; een uitdaging was het zeker! Op één dag doe je zowel examen- als wedstrijdervaring op en kom je erachter of jij en je hond inderdaad in staat zijn om onder druk te presteren.

De sfeer was direct ontspannen, deelnemers waren sportief, er werden leuke flauwe grappen gemaakt en al mijn clubleden van HSV Batavia waren naar het hoge noorden gereden om ons te supporteren.
Eenmaal bij de speurvelden aangekomen begon voor ons dan officieel de dag. Voor dit evenement waren er prachtige speurvelden ter beschikking gesteld. Lange uitgestrekte kavels van egale grond en jong gras; kortom een feestje om in te speuren!
Na een aantal aanwijzingen van de keurmeester gingen wij van start. Je weet hoe je hond speurt, in ons geval konden we zeer belovend slagen of zakken als een baksteen. Maar Gandor deed zijn best, speurde met zeer veel drift en daarmee ontvingen wij 90 punten. Het begin van IPO 1 was daarmee in zicht en ik was een complete euforie rijker! De overige IPO 1 honden speuren 98 en 95 punten, wat zeker het noemen waard is!

Daarna jezelf natuurlijk weer scherp zetten voor afd. B: appèl. De vraag die ongetwijfeld elke beginnende geleider heeft, is op dat moment: hoe reageert mijn hond als de zenuwen om de hoek komen zetten? Regelmatig komen er gedrukt lopende honden het veld op, welke tijdens de trainingen vrolijkheid uitstralen. En dat is jammer, want we willen allemaal graag een temperamentvolle hond zien die plezier heeft in het werk. En ook hier liet Gandor me gelukkig niet in de steek; vrolijk volgend liet hij blijken dit onderdeel te beheersen. Helaas liet ikzelf het op diverse onderdelen afweten; zwakke commando’s of foutieve timing zorgde voor onduidelijkheid bij de hond met 74 punten tot gevolg. Maar de ervaring was meer waard; je weet waar je staat en waar aan gewerkt dient te worden. En het belangrijkste was natuurlijk dat IPO 1 nog steeds in zicht was.

Een goed half uur later stonden we opnieuw op het veld voor het manwerk. Ondanks dat het revieren (en zelfs het aanblaffen, wat een echt heikel punt is) echt prima ging, liet het appèl tijdens dit onderdeel wat te wensen over, wat de nodige punten heeft gekost. Maar het bijten, bewaken en gerichtheid naar de pakwerker was keurig en met een trots gevoel over mijn kanjer en 80 punten rijker, verlieten wij het veld.
Ons IPO 1 certificaat was binnen! De onervarenheid en de zenuwen hebben zeker parten gespeeld, maar het was een onvergetelijke ervaring.

Op een dag zoals dit NK ervaar je als deelnemer datgene waar je als toeschouwer alleen maar over hoort praten; de enorme sportieve houding van je ‘concurrenten’, de spontane felicitaties van onbekenden en de belangrijke support van je clubleden, vrienden en natuurlijk mijn echtgenoot. Zij kennen jou, ze kennen je hond, jullie sterke kanten en zwakheden. Op het laatste moment worden nog de meest zinvolle tips toegespeeld, iemand die je nummer nog even na komt brengen en je succes komt wensen. Allemaal enorm bedankt!

Zelfs de ervaring om op het podium te staan werd ons gegund: In de klasse IPO 1 ging de 1e plaats naar Ineke Benus, 2e plaats naar Jack Stienstra en wij mochten naar huis met de 3e plaats.

Een heerlijke, goed georganiseerde dag tussen mijn favoriete ras de ‘Hollandse herder’, waarbij gestreden werd om de eervolle titel Nederlands Kampioen, welke uiteindelijk (voor de 2e keer) werd gewonnen door Gandor’s vader ‘Holland Excellent v. Le Dobry’ met zijn geleider Tonny Ottevanger.

Met vriendelijke sportgroet,

Melinda Fekken- de Kleijn

Verslag 3
En daar sta je dan, onervaren en vol twijfel. Je bent net wel, net niet klaar voor IPO I. Is er een NK Hollandse Herders, waaraan ook nog eens een deel van de familie van je hond mee doet. Je wilt niet achterblijven op zo’n dag en je besluit ervoor te gaan, weliswaar stijf van de zenuwen. We beginnen met speuren. Het spoor uitlopen vind ik al spannend! Later de hond opgehaald en dan gaat het echt beginnen. Gaia neemt goed geur op, iets te goed, want ze vindt dat het vleesje er toch echt moet liggen. Ietwat teleurgesteld volgt ze het spoor, maar wel intensief, want misschien ligt er toch nog wat (nee, dus). Ze neemt de hoek netjes en gaat perfect af bij het eerste voorwerp, ik voel me al iets lichter. Ze vertrekt weer rustig en kijkt, een stukje verder, helaas een keer op (achteraf bij het bekijken van de foto’s blijkt ze op dat moment recht in de camera van mijn zoon te kijken: “ik zie je wel”). Tot het einde van het spoor doet ze haar werk prima. 98 punten! Ik bedank de KM, die mij zegt dat dat niet nodig is, want we hebben het zelf gedaan. En dan is er het gevoel: YES. Felicitaties bij terugkomst en een stuk spanning glijdt van me af. En bouwt zich meteen weer op. Dit ging goed, maar nu moet afd. B ook goed gaan, tenminste die druk leg ik bij mezelf neer. Het duurt lang tot het tijd is. Eindelijk mogen we los. Bij het aanmelden zegt de KM dat ik maar net moet doen of het een training, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. We beginnen goed. Gaia volgt altijd attent en met veel plezier. Ondanks de waarschuwingen vooraf ga ik door de groep langzamer lopen en dat merk je meteen aan de hond. Eigen schuld. Naar de beginpositie voor de zit-oefening. Gaia gluurt achterom of ze mijn zoon ziet. Ik word nog nerveuzer. Toch gaat de oefening goed. De zit mag iets sneller, maar verder ok. Tijdens het voorroepen bij de af-oefening denk ik steeds: kom recht voor, kom recht voor, maar Gaia besluit anders en gaat toch iets scheef voorzitten; komt daarna op commando echter wel supersnel aan de voet. Bij het apporteren doen we het goed, maar bij alle 3 oefeningen zit ze wat scheef voor en heeft ze het blok niet helemaal rustig in de bek. Daar baal ik van, want dat kunnen we beter. En dan het vooruit sturen. Gaia volgt netjes twaalf pas, gaat op commando als een speer recht vooruit, maar gaat helaas op het commando “af” wel wat door de poten, maar af kun je het niet noemen. Maar ja, voor mij was dat geen verrassing, wel jammer van de punten. Uiteindelijk (af met afleiding ging top) toch met 87 punten van het veld, met goed in de oren geknoopt waar de verbeterpunten liggen. Mijn doel is bereikt: nette scores voor afd. A en B. Wat er bij afd. C zal gebeuren is een verrassing. We hebben 1 ½ jaar lang intensief geoefend op het aanblaffen, want Gaia is, ook thuis, geen blaffer. De laatste tijd zaten we in de lift, maar ja, nog wel erg onzeker allemaal. Ik zou het mezelf, en Gaia, dan ook niet kwalijk nemen als we niet echt scoren. Toch geconcentreerd het veld op. Revieren moet geen probleem zijn. Nee hoor, ze gaat als een speer om verstek 5 heen en vervolgens kan ik haar op volle snelheid naar 6 sturen. En dan …….. blaft Gaia alsof ze nooit anders gedaan heeft. Ik ben supertrots op haar, na al die tijd is het toch gelukt! De rest gaat in een roes voorbij. Ze ligt niet helemaal lekker in de hand van de geleider, maar de bijtoefeningen zijn goed en het zij-transport gaat vlekkeloos. We komen met 91 punten van het veld af. En meteen voel je alle spanning wegglijden. Ik heb voor het eerst IPO I gehaald!! Ja, en een beetje trots ben ik wel dat ik bij de IPO I – honden de beste was, maar wat ik het meest waardevolle aan deze dag vond is de warme sfeer rondom het evenement. Iedereen leefde met elkaar mee, er was geen sprake van afgunst, het was geen “tegen elkaar”, maar het “met elkaar” een mooie wedstrijd maken. Wat een fijne toeschouwers, deelnemers, keurmeesters en pakwerkers, en vooral ook: wat een fijne Hollanders!!

Ineke Benus
met Holland Gina v. le Dobry